Uwaga, w pudełku z tą grą znajduje się bomba! Tyka sobie, tyka i nagle wybucha wam w rękach ku uciesze współgrających. Nie, nie martwcie, się, nie wybucha tak naprawdę, tylko wydaje odpowiedni dźwięk. Niemniej po wręczeniu komuś tykającej bomby do ręki zostałem już kilka razy zapytany – „ale jak ona tak konkretnie wybucha?” :-) Ale od początku…
„Tik, Tak, Buum! Junior” to gra wydana przez Piatnik. W pudełku znajdziecie plastikową bombę z włącznikiem i zestaw 55 kart z kategoriami taki jak „w lesie”, „w ogrodzie”, ale i „w torebce mamy”, „w gazecie”, czy „przy niemowlaku”. Każda z kart ma kolorową ilustrację oddającą temat kategorii (co jest pomocne w rozgrywce z młodszymi dziećmi.
Gra jest bardzo prosta. Losujemy kategorię, włączamy bombę i osoba, która ją trzyma podaje hasło związane z kategorią na karcie, po czym przekazuje bombę następnemu graczowi. Ten stara się wymyślić kolejne słowo (nie powinny się powtarzać) pasujące do tematu rundy i jak najszybciej przekazać bombę dalej. W pewnym momencie (od 10 do 60 sekund od włączenia) bomba wybucha i runda się kończy. Osoba, która nie zdążyła podać kolejnego słowa i została z bombą w rękach, przegrywa rundę i otrzymuje kartę kategorii. Grę wyga ten, kto uzbiera najmniej kart.
Słowo „Junior” sugeruje zwykle, że jest też wersja dla starszych. Tak jest i w tym przypadku. Zwróćcie więc na to uwagę przy zakupie – junior ma żółte pudełko, starsza siostra czarne.
Kategoria wiekowa
Gra przeznaczona jest dla dzieci od 5 lat i raczej będzie trudno zagrać w nią z młodszymi graczami. Same kategorie na kartach nie sprawiłyby pewnie kłopotu młodszym przedszkolakom, a sam byłem zaskoczony jakością haseł podawanych przez 5-latki, ale problem dla młodszych graczy stanowi presja czasu i tykanie bomby. To ostatnie nawet u niektórych starszych dzieci spowoduje początkowo blokadę i kłopot z wyduszeniem jakiegokolwiek słowa. Na szczęście tylko na początku. W miarę rozgrywki dzieciaki się rozkręcają.
Czego gra wymaga od dzieci? / Czego ich nauczy?
To jest gra, która ćwiczy przede wszystkim sam zasób słów u dzieci, bo nawet jeśli same początkowo podadzą ich niewiele, to od rodziców i innych graczy usłyszą te, o których wcześniej nie myślały. Tak rodzice – nie lenić się i nie iść na łatwiznę. Dzieciaki często posiłkują się ilustracją z karty kategorii, ale Wy dorośli wymyślajcie słowa sami!
Tykanie bomby i ostateczny jej wybuch jest dość stresujący, dlatego musicie wziąć pod uwagę temperament waszego dziecka. Niektóre młodsze dzieci zamierają w obawie przed rychłym wybuchem. Na szczęście osoba, której bomba wybuchła w rękach rozpoczyna kolejną rundę mając nieco większe szanse na zastanowienie się.
Nam osobiście element tej presji czasowej bardzo się podoba i po kilkunastu rozgrywkach widzieliśmy, że syn radził sobie co raz lepiej. Umiejętność podania odpowiedzi w sytuacji stresowej jest czymś, co prędzej czy później będą musiały posiąść wszystkie dzieci. Przyjdą sprawdziany, testy i odpytywanie na lekcji, a wtedy uwalnianie z głowy wiedzy, którą się przecież posiada, będzie jak znalazł.
Ocena
„Tik, Tak, Buum! Junior” to jedna z naszych ulubionych gier imprezowych (bo do takiej kategorii się zalicza) i to z co najmniej kilku powodów. Po pierwsze jest szybka, a jej zasady wyjaśnia się w 2-3 zdaniach. Po drugie jest emocjonująca. Po trzecie doskonale nadaje się do gry nawet w dużej grupie (grałem z około piętnastoma przedszkolakami i nadal działała świetnie).
Jest tylko taki mały efekt, który może się czasem pojawić. W grze chodzi o to, żeby tych kart mieć jak najmniej i przekazywać szybko bombę dalej. Zdarzały się jednak dzieci, które wolały specjalnie udawać, że nie potrafią podać hasła po to, żeby zdobyć kolejną kartę i chciały, aby to im w rękach bomba wybuchła. Niemniej nie zmienia to naszego pozytywnego odbioru całej zabawy. Być może rozwiązaniem byłoby zastosowanie znaczników mniej atrakcyjnych niż same karty, które wręczałoby się spóźnialskiemu. Niemniej, to tylko szczegół.
Sama gra rozrusza rodzinę i podniesie domownikom ciśnienie :-) Bardzo ją lubimy i polecamy.
